Kora en çok şafağı severdi. Tepelerde çobanların borazanları, Nenet göğe doğru yükselir, caddeler uykulu ve halen bütün gününün – ve tabii bütün hayatının – önünde olduğu hissiyatı. Eğer şafaktan daha iyi olan bir şey varsa o da bahar günü şafağı olmalı.
İlkbahar yeşilliklerinin gölgeleri, zarif ilk çiçekler ile birlikte gözetleme kulesinin çatısında sıcak bahar havasının tadını çıkaran ve halen beyaz kış kürkünün içinde bulunan küçük, narin bir memeli. Bu çatı, birkaç günde tamamladıkları Appius’un hisarında bulunan yeni gözetleme kulesinin çatısıydı.
Bir atmaca ve bir sansar birbirlerini neredeyse aynı zamanda fark etti.
“Hayır Nenet, dur!” Kora, kavganın önüne geçmek için korkulukların üzerinden uzandı ama bunu yapmanın mümkün olmadığını kısa sürede anladı. Sansar çoktan çatıdan aşağı atlamış, içeri sıçramış ve kuyruğunu sallayıp telaşlı çığlıklar atarak merdivenlerden aşağı koşturmuştu. Hayvan, sanki bazı görevleri başarıyla yerine getirmiş gibi garip bir şekilde memnun görünüyordu. Garip. Kora daha önce bunun gibi tek bir yaratık görmüştü ve o da öğretmeninin evcil hayvanıydı. Ve yaşlı atmaca. Gözlerini tepelere doğru geri çevirdi ve aniden hem sansarın hem de Nenet’in ona göstermek istediği şeyi anladı.
Daha dikkatli bir incelemeden sonra, vadiye düşen bir bulutun gölgesi gibi görünen şeyin aslında bir ordu kampı olduğunu fark etti. Romalılar! Ve çok yakınlar!
Çabucak muhafızların odasındaki dürbünü kaptı ve geri koştu. Bir, iki, üç,.. 24 tane kamp. Saldırı için hazırlanıyorlardı ve ilk grup diğerlerine göre çok daha belirgindi. 24 mancınıkla desteklenmekteydiler. Tam yirmi dört.
Kora dürbünü indirdi ve yavaşça sandalyeye oturdu. Her şey boşuna olmamıştı. Appius’un hisarına yapılan saldırı sadece bir tuzaktı. Gerçek hedef yaşlı akbabanın yuvası olacaktı. Ve Marcus sayesinde karşı koymaya yeterli savunmaları vardı.
***
Epilog
Uzaklarda iki gezgin yeni bir güne başlamaya hazırlanıyorlardı. Koyu saçlı genç bir Romalı evcil hayvanını besleyen daha yaşlı olan bir adamı dikkatle dinliyordu. Beyaz kürklü sansar.
“Sana söylediğim gibi çocuk, iktidar belirleyenler basit görevler almazlar. Kralları iktidara getirirler. Bunu yapmak için birini öldürmemiz gerekmiyor. Gerçekte yaptığımız şey, hangi eylemin hangi sonuçlara neden olacağını dikkatlice hesaplamaktır. Bazen tepeden küçük bir taşı yuvarlamak bir çığ oluşması için yeterli olur. Tıpkı Mantikor’a ve Asilerin Kralı’na olduğu gibi. Yakılan köyler ve eyaletteki isyanla. Veya yaşlı bir atmacası olan ufak tefek bir kadın küçük bir İrlanda köyüne gelir ve değirmeni tamir eder.
Son.
